Ach ta Gruzja, jestem tu czwarty dzien i za ciagle wycisk. Kierujac sie do Swaneti, postanowilem skorzystac ze skrotu, prowadzacego z Gomi do Ambrolauri. Tubylcy wybili mi to jednak z glowy, twierdzac, ze tam dzicz i niedzwiedzie. To znaczy pojechalem do Sacherche a stamad jakos objazdem do Tqibuli. Stracilem sily, nerwy i czas, bo w tym ukladzie lepiej bylo pojechac do Kutaisi a potem juz w gore do Lentechi.
Dojechalem w koncu do jeziora pod Tqibuli i tam postanowilem spedzic noc, ale zerwal sie tak silny wiatr, ze musialem szukac bardziej schowanego miejsca. Podjechaelm wiec pod jakis dom i sie pytam czy moge sie u nich rozbic na trawniku. Dom byl w budowie, ale to nie przeszkodzilo jego wlascicielom swietowac. Nie robili w kazdym badz razie problemow i zaczalem rozkladac namiot. Mimo ze pomagaly mi trzy osoby, nie udalo sie, tak silnie wialo.
W koncu zaproponowano mi jakas slomiana altane i rozlozywszy materac, spalem na ziemi. I tak bylo to lepsze niz namiot. Spanie w namiocie podczas silnego wiatru jest jak spanie we wlaczonej pralce. Naprawde ciezko zasnac. Mialem juz jedna taka noc pod Tbilisi, kiedy spalem jedynie kilka godzin nad ranem.
Gospodarze zaprosili mnie oczywiscie na kolacje a nastepnego dnia na sniadanie. To bylo nawet zabawne. Pani domu, odkad poznala moje imie, ciagle pytala: Martin: najpierw kawa czy herbata? Kawa. Jajeczka takie czy siakie? Siakie. Pomidory ze szczypiorkiem? Da. Itd. Naprawde super ludzie.
Rano wiatr jednak nie ustal i postanowilem znowu zrezygnowac, tym razem ze Swaneti. Bylem zmeczony i jakos wypalony, a przede mna mial byc dopiero najtrudniejszy odcinek.
Mialem dosc i postanowilem pojechac nad morze, zeby sie zrelaksowac. Moim celem bylo Zugdidi, gdzie czekali na mnie pierwsi Warm Schowers, Eilen i inni nauczyciele jezyka angielskiego w tym miescie.
Dotarlem do nich poznym wieczorem, lapiac po drodze znowu jakis rozstroj zoladka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz